Niet schieten! Dit is de waarheid!

Bende Van Nijvel: alles wat je beter niet weet en de link met de politiek van vandaag.

                                                                                                         door Jürgen Van Hover

 

In het onderzoek naar de daders en opdrachtgevers van de Bende Van Nijvel staan we nog nergens. Tenminste, zo lijkt het.

 

Het is totaal overbodig om zich het hoofd te breken over wie en waarom. Dat is namelijk al lang bekend; men wil de informatie alleen niet vrijgeven. In plaats daarvan doet men alsof het dossier ‘uiterst complex’ is. Men zou zich dan ook veel tijd en energie kunnen besparen met het zoeken naar de waarheid in een dossier dat inmiddels 5 miljoen pagina’s hoog is en waarvan er dan nog een deel verbrand is, zoals speurder Eddy Vos in 2012 jammerlijk vaststelde. Telkens als men bij speurders komt aandraven met ‘geheime documenten’ en ‘nieuwe onthullingen’, dan blijkt dat de speurders die informatie al lang in hun bezit hebben. Mij lijkt het dus efficiënter om diegenen die wel weten hoe het zit, meer onder druk te zetten.

 

Mag de waarheid dan niet aan het licht komen? Is het dan echt zo erg? Ik vrees van wel. Meer nog, het is beter, met alle respect voor de slachtoffers, dat de waarheid nooit aan het licht komt… en ze zal ook nooit aan het licht komen. Dit zou namelijk het einde van België betekenen. Om dit te begrijpen dient men vooreerst de internationale georganiseerde misdaad onder de loep te nemen. Ik moet u wel waarschuwen: dit kan uw wereldbeeld aanzienlijk onderuit halen.

 

20% van de wereldeconomie bestaat uit georganiseerde misdaad. Een misdaadorganisatie kan pas goed gedijen als ze de staat infiltreert. Hoe zwakker een staat, hoe makkelijker dat gaat. België is een staat die zó zwak is, dat ze als het ware één geworden is met internationale criminaliteit, en dat was zeker het geval in de jaren 70 en 80.

 

Onder georganiseerde misdaad verstaat de brave belastingbetalende burger over het algemeen ‘het ontplooien en internationaliseren van criminele activiteiten door allerlei schimmige figuren’. Het eerste deel van de zin klopt volledig. Maar met de woorden ‘schimmige figuren’, slaat men de bal mis. Deze louche figuren werken namelijk voltijds voor officiële instanties waarvan de goedgelovige mensen denken dat deze in het leven geroepen zijn om onze veiligheid te garanderen. Deze instanties werken namelijk voor Skynet; het internationale bankenkartel dat de wereld controleert en veel geld verdient met criminele activiteiten op wereldschaal. De reden dat zij veel geld verdienen met georganiseerde misdaad is omdat het Skynet zelf is die ze organiseert!

 

Ik weet het, dit zal voor veel lezers een brug of tien te ver zijn. Maar als ik dan vraag waarom er na 30 jaar nog steeds geen schot in de zaak zit wat betreft de Bende Van Nijvel, dan wordt het stil.

 

Doch, u verdient enige argumentatie mijnentwege. Dus hieronder enkele ‘leuke weetjes’.

Het helpen van de moslims in Kosovo tijdens de Balkan-oorlog, was om een transportkanaal te creëren voor drugs, wapens, prostituees, goedkope arbeidskrachten, organen, smokkelwaar, toxisch afval enz.. Dit gebeurde onder andere met de steun van Al Gore, ja die Al Gore, lid van Skynet.

Een jaar nadat de Amerikanen Afghanistan zijn binnengevallen, steeg de opiumhandel met… 1000%! Neem ook even nota van het feit dat toen de Amerikanen werden geconfronteerd met het enorme onherbergzame gebied aldaar, ze hun materiaal niet ter plaatse kregen. Daarom riepen ze de hulp in van… de Taliban! Dat was dus inderdaad diegene tegen wie ze daar zogezegd gingen vechten! De VS betaalde 500 dollar per vrachtwagen.

In 2003 verscheen er een officieel rapport waarin stond dat het centrum voor de wereldwijde xtc-handel lag in… Israël! (maar het had evengoed in België kunnen liggen)

 

Dit alles zijn feiten, geen theorieën. Je vindt ze zwart op wit in de Wikileaks- documenten of in de literatuur van experts met officiële documenten in bijlage.

 

België, o dierbaar België, was door zijn centrale ligging en de institutionalisering van de lokale misdaad door de oppermachtige socialistische partijen, het aards paradijs voor de CIA en de Mossad om hun criminele activiteiten (moord, kidnapping, terrorisme, valutamanipulaties, vervalsingen, laster, subversie, drugs- en wapenhandel, industriële spionage, enz…) te ontplooien en om hun concurrenten uit te schakelen of voor hen te laten werken.

Zoals bijvoorbeeld Viktor Bout, die op de lijst stond van de 10 meest gezochte criminelen, maar die na zijn nieuw ‘interimcontract’ voor de CIA pardoes van de lijst verdween, wat rommelig werd afgedaan als een administratieve vergissing.

 

Zo een groot ‘bedrijf’ heeft natuurlijk veel personeel nodig. Op het cv van hun werknemers staan zaken als ‘sociale vaardigheden’ niet echt bovenaan. Laat het nu juist het personeel van Skynet zijn dat op een zonnige dag het (ingegeven) idee kreeg om een clubje te beginnen: de Bende van Nijvel.

 

Met de wijsheid van Marcus Aurelius in het achterhoofd (eigenlijk voorhoofd) ontleden we de belangrijkste kenmerken van De Bende. De eerste principes: simpliciteit. Wat is elk specifiek ding in zijn nature? Wat is zijn constitutie? Wat wil het in werkelijkheid? Deze principes zijn noodzakelijk omdat na een decennialang juridisch vacuüm en een wildgroei in informatiehandel, er de wildste speculaties en complottheorieën ontstaan zijn. Daarom moeten we back to basics.

 

Wat zijn de kenmerken van de Bende Van Nijvel, wat weten we zeker?

 

- Groot aantal slachtoffers – kleine buit, telkens opnieuw.

- Wisselende bendeleden. Meerdere ‘reuzen’. Gerecycleerde wapens. (en dus altijd een alibi…)

- Banden met de Rijkswacht. - Banden met extreem rechts, ja, maar niet als opdrachtgever.

- Militaire achtergrond van de leden, maar niet altijd.

- De bendeleden namen zeer veel risico’s.

- Delhaize werd duidelijk geviseerd, maar niet altijd.

- Rijkswacht was op de hoogte van sommige overvallen.

- Rijkswachters werden weggeroepen net voor sommige overvallen plaatsvonden.

- Rijkswacht wiste soms sporen uit vooraleer de gerechtelijke politie ter plaatse was.

- Sommige wapens waren reeds gebruikt voor andere moorden.

- Achteraf vonden er meer dan 30 liquidaties plaats van mensen die iets wisten.

- Het onderzoek werd gemanipuleerd en gedwarsboomd, van in het begin en tot op de dag van vandaag.

 

Dit alles zijn feiten. Wat kunnen we hieruit afleiden?

- De Bende had een duidelijk politiek motief.

- Sommige bendeleden hadden een eigen agenda.

- De bendeleden werden beschermd.

 

We bespreken deze punten.

 

Duidelijk motief

Feit is dat de Bende van Nijvel niet opereerde voor het plezier, gezien het risico dat ze namen. Er zijn meerdere mogelijkheden: afpersing (Delhaize en hun concurrenten of de overheid zelf), schade toebrengen aan Delhaize in opdracht van de concurrenten, verhoging van de budgetten voor de Rijkswacht en/of defensie en destabilisatie met het oog op een wijziging in de defensiepolitiek op Belgisch en/of Europees niveau. Deze mogelijkheden zijn gebaseerd op het Cui Bono-principe van Marcus Tullius Cicero: wie heeft er het meeste voordeel bij? Dat recentelijk een procureur een link zag tussen De Bende en de CCC past perfect in de visie van Guy Bouten, uiteengezet in zijn indrukwekkend boek “De Bende Van Nijvel en de CIA”, waarbij in Europa zowel extreem linkse als extreem rechtste organisaties werden gesteund door de CIA om terreur te zaaien. Dit ondersteunt bovenstaande politieke motieven. In elk geval keurde de regering een krediet goed van 5,5 miljard Belgische Frank voor de aankoop van Uzi’s, Golf GTI’s en kogelvrije vesten. Guy Bouten merkte hierbij fijntjes op dat ‘het hier zowaar gaat om de uitrusting van de Bende van Nijvel’.

Vermeldenswaard is het gegeven dat er eigenaardig genoeg in het archief van de CIA niets te vinden is over de Bende.

 

Eigen agenda.

Aangezien de bendeleden werkten voor Skynet en bevriende corrupte politici (bijv. Van den Boeynants), beschikten zij over heel wat gevoelige informatie, waardoor zij hun eigen gang konden gaan. Hierdoor liepen meerdere agenda’s door elkaar. Eén ervan was de afpersing van Delhaize, dat betrokken was bij louche zaken en beschikte over dubieuze miljardenrekeningen bij de Generale Bank. Iets wat overigens van procureur-generaal Van Honsté niet verder mocht onderzocht worden. De afpersing van de concurrerende warenhuizen en/of leveranciers was mooi meegenomen, alsook het mee naar huis nemen van wat extra zakgeld. Maar vooral het elimineren van mensen die teveel wisten was voor de bende een ‘mooie extra’. Dat er aan verdachte zelfmoorden en vaststaande koelbloedige moorden, los van de overvallen, geen gevolg werd gegeven, spreekt boekdelen.

Een interessante piste is die van de wraak van enkele ex-huurlingen in de Congo, die in opdracht van de Belgische regering en koning Boudewijn (via Union Minière du Haut-Katanga) de uraniumrijke provincie Katanga trachtten onafhankelijk te maken; wat neerkwam op een staatsgreep. Dit mislukte en de Belgische regering kon de hele zaak niet snel genoeg toedekken. De huurlingen werden in de steek gelaten en vele namen zoals Jean Schramme, Bob Denard, (die ook contacten hadden met Martial Lekeu en Jean Bultot), Jean-François Buslik, lid van de Bende Bouhouche-Beijer en wiens vader in opdracht van de CIA gevechtsvliegtuigen leverde aan Katanga, doken later op in De Bende van Nijvel. Daarbij zou wraak en afpersing van de Belgische staat behoren tot hun motieven. ‘Uiteraard’ werd deze piste nooit onderzocht.

 

Bescherming van bovenaf.

Het feit dat soms bendeleden andere leden vervingen, dat de bendeleden zeer grote risico’s namen en dat het politieke motief van destabilisatie of het opdrijven van defensiebudgetten een op zijn minst zeer logische verklaring is, kan het niet anders dat de bende beschermd werd van bovenaf. De bendeleden wisten op zich al te veel wat ze nog meer onaantastbaar maakten. Volgens sommige experten is dus de CIA de opdrachtgever van het zaaien van dergelijke terreur. In elk geval kan het niet anders dat op zijn minst de staatsveiligheid en dus ook CIA op de hoogte was en liet begaan, wat op zich al even erg is.

 

De waarheid zou al veel langer aan het licht gekomen zijn, mochten onze eigen onderzoeksjournalisten hun werk gedaan hebben in plaats van zich bezig te houden met politiek correcte thema’s opgelegd door Skynet. De pers voldoet natuurlijk ook aan de ‘wet van het anti-democratische evenwicht’: dit is een wet die zegt dat er altijd een perfect evenwicht bestaat tussen wat de pers naar buiten brengt en het herverkiezen van dezelfde of behoudsgezinde machthebbers. Mocht de pers meer naar buiten brengen, dan zouden kiezers voor andere politici kiezen, waardoor de macht verloren gaat en getransfereerd wordt naar andere mensen die (nog) niet werken voor Skynet. Een situatie die absoluut dient te worden vermeden, gezien de bestaande geldstromen ten koste van alles in stand moeten worden gehouden. Met andere woorden: alles moet bij het oude blijven, zoals dat bijvoorbeeld na de verkiezingen over het algemeen het geval is, om niet te zeggen altijd.

 

Al van meet af aan werd het onderzoek gedwarsboomd. Bewijsmateriaal verdween, rapporten werden vervalst, verklaringen gewijzigd, tegenexpertises georkestreerd, processen-verbaal verdwenen, bewakingsopdrachten die werden onderbroken om de kans te geven bewijsmateriaal weg te halen (met als hoogtepunt de affaire Goffinon op 6 en 7 november in 1987 waarbij BOB’ers tijdens een bewakingsopdracht naar huis gingen om ‘een dutje te doen’ en zo de kans op een doorbraak in het dossier verspeelden), bekwame mensen werden voortdurend van het onderzoek gehaald of werden zelf verdacht gemaakt.

 

Procureur Deprêtre die beschikte over een klantenlijst van notoire prostituees waarin hoogstaande politici en leden van het koningshuis voorkwamen en eveneens beschikte over het dossier van de Roze Balletten, saboteerde het onderzoek door Claude Dery aan te stellen als ballistisch expert. Dery bekende later dat hij rapporten van de Bende Van Nijvel had gemanipuleerd. Dat het onderzoek op niks uitdraaide, was van meet af aan de bedoeling. De daders wisten te veel, de opdrachtgevers wisten te veel en de onderzoekers wisten veel te veel, want bijna allemaal werkten ze voor Skynet, rechtstreeks of onrechtstreeks. Zoals reeds vermeld mag het dus geen wonder heten dat het liquideren van mensen die teveel wisten, viel onder de taakomschrijving van De Bende.

 

Mocht de volledige waarheid van alle corruptie naar boven komen, van de moord op André Cools tot, de Luikse parkeermeter-smeergeld-affaire, de dubieuze bouw - en verhuurdossiers van gebouwen aan Europese instellingen, transport van zwart geld (waarvoor Bendeleden als Patrick Haemers werden ingeschakeld), het loswerken van grote leningen voor projecten waarvan het op voorhand geweten was dat ze nooit zouden slagen, het verwerken van toxisch afval (oa. in de te broze asfaltlaag op het circuit van Francorchamps waardoor de Grote Prijs F1 in 1985 werd afgelast), drugshandel op zeer grote schaal, de Eurosystemscarrousel, het Augustaschandaal, de Obussenaffaire , de kunst- en subsidiezwendel van Guy Mathot, orgaanhandel, de aankoop van de olieraffinaderij van Faluy (een reusachtige oplichtingszaak waarbij Guy Mathot alwéér betrokken was) en natuurlijk geheime wapenleveringen aan Mobutu en het Midden-Oosten (Libië, Israël, Libanon, Irak, Iran…).

 

Het zal de pientere lezer niet ontgaan zijn dat de meeste vermelde corruptiedossiers een verband hebben met De Bende.

 

Wat betreft wapenhandel wou ik trouwens graag nog het een en ander met u delen. Israël wou destijds wapens leveren aan Arabische landen. Dit mochten ze grondwettelijk niet omwille van het doodsimpele feit dat ze wapens zouden leveren aan hun eigen aartsvijanden. Dus had Israël een betrouwbare partner nodig… België. Tussen Israël en België was en is er nog steeds een jarenlange romance als het om wapens gaat. De Uzi wordt trouwens gemaakt in België onder Israëlische licentie, en in het Luikse kiesdistrict (van toentertijd Jean Gol, lid van Skynet) bevonden zich meerdere Israëlische wapenfabrikanten. Tot zover geen wereldschokkende zaken, maar als men de wapens wil betalen met drugs, dan wordt de zaak ietwat complexer, zou je denken. Gelukkig is er in het vlees van Van den Boeynants nog wat plaats over voor wat fijne kruiden… Waar Van den Boeynants was, was meestal ook zijn beschermeling majoor Jean Bougerol, die op zijn beurt weer goeie maatjes was met Claude Déry, ballistisch onderzoeker van de Bende van Nijvel. Bougerol bouwde in opdracht van het OPC (Office of Police Coordination), een onderdeel van de CIA, de Miller-groep uit; een subversieve groepering die paste in het kader van het Stay-behind netwerk (Gladio), maar die in feite diende om allerlei klusjes op te knappen en veel werkte voor Van den Boeynants die met de regelmaat van de klok wapens leverde aan de pro-Amerikaanse Libanese falangisten. Het PIO, Public Information Office, was de voorganger van Réseau Miller, stond onder leiding van Bougerol en werd opgericht door Van den Boeynants himself.

 

Ook hier geen wonder dus dat enkele namen genoemd in het Bende-dossier een security clearance hadden voor de dienst SDRA, een onderdeel van de Belgische inlichtingendienst.

 

Zelfs voor de komst van de Bende Van Nijvel behoorden liquidaties en aanslagen op personen tot de orde van de dag, waarbij de daders beschermd werden door de CIA. Ook de kleinere garnalen voelden aan dat zij zo goed als vrij spel hadden, wat de deur opende voor allerlei excessen en lucratieve side-deals.

 

De fransman en drugskoning Albert Farcy ontsnapte met behulp van de Belgische politie in 1979 uit de gevangenis van Scheveningen. In die tijd circuleerden er documenten die financiële transacties blootlegden tussen toenmalig prins Albert en wijlen prins Bernhard der Nederlanden. Daarbij ging het om winsten uit drugshandel via de Libanese falangisten. De Belgische politie had al lang een eigen drugshandel opgezet, zogenaamd om de criminele netwerken in kaart te brengen. Met de gigantische winsten werden onder andere operaties van de CIA en de Mossad gefinancierd. Ook de Belgische magistratuur was daarbij betrokken. Iedereen vulde zijn zakken. Het ging zelfs zover dat rechters op hun vingers getikt werden omdat ze teveel drugsdelicten wegmoffelden. Als iedereen zo maar zijn ding kan doen, dan is dat slecht voor de business, want dan krijgen de concurrenten te veel macht… Daarom oefende ook Jean Gol, lid van Skynet en destijds minister van Justitie, heel wat druk uit op het dossier.

 

Als goede gangster, machtige zakenman en eerzaam politicus hoort een kleurrijk seksleven er natuurlijk ook bij. Maar waar er perversiteiten zijn, is er ook een handel in informatie over die perversiteiten. Reden genoeg voor iedereen om te zwijgen. Hoe seksuele uitspattingen in clubs als de Mirano en The Dolo, waarbij Michel Nihoul nooit ver weg was, kunnen zorgen voor cohesie binnen een groep… over perversie gesproken.

 

Punt is dat deze criminelen in loondienst, logischerwijze, hoge bescherming genoten. Procureur Jean Deprêtre en zijn handlangers Robert Beijer en Madani Bouhouche waren ongetwijfeld spilfiguren. Deze namen keren telkens opnieuw terug in het bendedossier. Dat Deprêtre het onderzoek manipuleerde ligt dus nogal voor de hand. Bovendien hield de Mossad een oogje in het zeil. Via spilfiguur Juan Borges was er een duidelijke link tussen de affaire Eurosystems, Iran Contra, het Dutroux-schandaal en de Bende van Nijvel.

 

De Bende Van Nijvel is eigenlijk niets speciaals. Ik wil zeker niet respectloos overkomen tegenover de slachtoffers, maar het enige verschil is dat de Bende meer in de openbaarheid trad en natuurlijk heel wat driester te werk ging.

 

U maakt zich nu waarschijnlijk de bedenking: “Wat een corrupte boel allemaal!” Wel, u zit er mijlenver naast! Geen enkele mens kan namelijk bevatten hoe corrupt ons land wel is. Alleen al met de zaken die gekend zijn kunnen we een dik boek volschrijven, en die slaan slechts op minder dan 0,1% van wat niet gekend is.

 

Ik citeer twee zinnen uit het politionele Atlasrapport dat na de moord op André Cools werd opgesteld: “… de figuren die in het dossier genoemd worden maken deel uit van een organisatie die de helft van de wereldeconomie controleert. Deze structuur oefent zware druk uit op de belangrijkste steden ter wereld, vermits ze de controle heeft over bijna alles…”

 

Jean-Pierre Van Rossem zaliger ging in 1995 voor de Kamer Van Volksvertegenwoordigers een en ander uit de doeken doen. Toen hij de naam Felix Przedborski, (alias Don Felix, een absolute hoofdrolspeler in de Bende Van Nijvel en vele andere dossiers!) uitsprak, werd prompt zijn microfoon uitgezet. Tot zover de vertegenwoordiging van het volk. Hij stuurde dan maar zijn verhaal naar enkele kranten. Die kregen echter opdracht om het niet te publiceren. De media als behoeder van de democratie… Ja, zelfs sommige journalisten staan op de payroll van staatsveiligheid. En dat mediabonzen regelmatig worden uitgenodigd op bijeenkomsten van de Bilderberggroep, onderdeel van Skynet, is geen geheim.

 

Don Felix werd notabene in 1993 door de onschuldige hand van Willy Claes onderscheiden als grootofficier van de Orde van Leopold II…

 

Mocht dus de volledige waarheid aan het licht komen, beste lezer, dan zou men niet anders dan tot de conclusie komen dat België zelfs geen staat is, enkel de illusie ervan. België is amper een geografisch afgebakend gebied waarnaar criminelen en zatte Belgen in Benidorm gemakkelijkheidshalve kunnen verwijzen.

 

Men zal met alle mogelijke middelen en met voldoende mankracht er voor zorgen dat het onderzoek op een geloofwaardige manier leidt tot… niets. In het beste geval, en dat is wat er wellicht zal gebeuren, zal onze heilige overheid op de proppen komen met ‘een’ waarheid. Wat doorgedraaide rijkswachters met extreem rechtse sympathieën. Dat speelt dan electoraal nog in hun voordeel. Nochtans werd er door experten (o.a. Hilde Geens) reeds lang uitvoerig aangetoond dat extreem rechts er rechtstreeks niets mee te maken heeft. Het enige verband is dat de kans klein is dat de partij Groen! de zware jongens levert voor dergelijke opdrachten. Deze partij is daarom niet minder gevaarlijk voor de democratie voor alle duidelijkheid, daar Skynet (via o.a. George Soros) deze extremistische organisatie en vele NGO’s gebruikt om ons te verzwakken en hun rijkelijk gevulde verborgen agenda’s door te voeren.

 

De slachtoffers zo weinig mogelijk vergoeden en hen decennia lang aan het lijntje houden, past eveneens in hun strategie. Hoe minder middelen ze hebben, hoe onschadelijker ze zijn. Hen af en toe eens wat kruimels toewerpen leidt de publieke opinie juist af van dit gegeven.

 

Mochten er uiteindelijk geen daders en opdrachtgevers (willen) gevonden worden; het meest waarschijnlijke scenario, dan is, wat mij betreft, België zelfs geen illusie meer.

 

Langs de ene kant is het beter dat de waarheid nooit aan het licht komt en aan de andere kant verdienen de slachtoffers beter, veel beter. Hoe kunnen we uit dit dilemma geraken? Simpel, de overheid geeft de slachtoffers een fikse schadevergoeding in ruil voor het onderwerp te laten voor wat het is. Om de overheid een beetje te helpen met het nemen van de juiste beslissing is het belangrijk dat mensen met een grondige dossierkennis zich verenigen om een rapport met alle daders en opdrachtgevers erin vermeld te schrijven en dat naar de minister van ‘justitie’ te sturen, samen met enkele ontbijtkoeken en de rekeningnummers van de slachtoffers.

 

De wet van de anti-democratie kan je evengoed toepassen op de politiediensten. Als je belt dan komen ze direct, zichtbare criminaliteit wordt aangepakt, maar al gauw krijgen de gemotiveerde agenten andere dossiers toegewezen, waardoor nooit wordt doorgedrongen tot de kern van de zaak, tenzij er media-aandacht mee gemoeid is. De politie werkt juist goed genoeg om de illusie in stand te houden opdat de brave mensen zich net nog kunnen motiveren om ’s morgens uit hun bed te rollen en naar het werk te gaan. Het uitstekende veldwerk van vele politieagenten in maar al te vaak moeilijke omstandigheden ten spijt.

 

Ik citeer hier graag uit het boek Beetgenomen van Hilde Geens op pagina 394:

Glenn Audenaart: “Men staat als politieman altijd alleen.”

Voorzitter van de parlementaire onderzoekscommissie André Bourgeois: “Wordt dat ook gezegd in uw opleiding?”

Glenn Audenaart: “We hebben geen opleiding…”

Commentaar Hilde Geens: “Er bestond geen opleiding, er bestond ook geen leiding.”

 

Idem voor justitie: te weinig middelen zodat de georganiseerde misdaad zo goed als ongestoord zijn gang kan gaan, maar juist genoeg om de bevolking gerust te stellen. Vandaar dat het plafond in het justitiepaleis af en toe naar beneden valt. De opmerking van Hilde Geens dat afdelingen van de Belgische justitie meer huiszoekingen bij elkaar doen dan naar de leden van de Bende Van Nijvel, is eveneens raak.

 

De link met de politiek van vandaag is intussen duidelijk. Skynet bepaalt wat er gebeurt en wat de mensen denken, nu nog meer dan vroeger. U hoeft dus niet te veel te rekenen op verandering en met een (ex-) premier die via Emmanuel Macron zo hard zijn best doet om op een goed blaadje te staan bij Skynet, hoeven we zeker niet veel te verwachten.

 

"De beste protectie is het enorme contrast tussen de realiteit en het bevattingsvermogen van de mensen." Getuige X1, 10 januari 1998 in De Morgen.

 

Vooraleer ik afscheid neem van u, heb ik nog een vraag: U hebt toch correct uw belastingaangifte ingevuld?

 

"Verzet en gehoorzaamheid: de twee deugden van de burger. Door de gehoorzaamheid verzekert hij de orde; door het verzet verzekert hij de vrijheid." Alain (pseudoniem van Emile-Auguste Chartier)

 

Bronnen: Kroongeheimen - Thierry Debels, De elite van de macht - Walter Bayens, 10 manieren om de Bende Van Nijvel nooit te vinden - Hilde Geens, De Bende Van Nijvel en de CIA - Guy Bouten, McMaffia - Misha Glenny, Wikileaks - Julian Assange, de research van René De Witte en David Van de Steen.