Snelheidsduivels

Sinds vele jaren ben ik begaan met de kwestie ’overdreven snelheid op de weg’ en de eventuele gevolgen ervan. Dit zijn mijn wel overwogen bevindingen.

90% Van alle ongevallen is te wijten aan het uitvoeren van een verkeerd manoeuvre. Bij de overige 10% is overdreven snelheid de hoofd- of medeoorzaak. Het is wel zo dat bij alle ongevallen de gevolgen groter zijn wanneer men sneller rijdt. Er gebeuren wel degelijk veel ongevallen die overdreven snelheid als hoofdoorzaak hebben, maar in verhouding tot het totaal aantal verkeersongelukken ligt overdreven snelheid slechts in weinig gevallen aan de basis. Dit in tegenstelling tot wat men ons als jaren tracht wijs te maken. De overheid verheft zich dan ook tot het symbool van de totale incompetentie. Vanzelfsprekend effent de jarenlange propaganda tegen sneller rijden het pad naar het spijzen van de staatskas door het geniepig, achterbaks en kinderachtig tergen en verbaliseren van de mobiele burger. De belachelijk lage maximum toegelaten snelheid op ontelbare plaatsen op de Belgische wegen, zorgt voor files, overlast, belemmering van de natuurlijke verkeersdoorstroming, frustratie, agressie en gevaarlijke verkeerssituaties. De sociale gevolgen van het systematisch achtervolgen en beboeten van automobilisten zijn dermate erg, dat de overheid rechtstreeks verantwoordelijk is voor een onnoemelijk groot aantal sociale problemen bij de bevolking, die het al zwaar genoeg te verduren heeft.

Als we de belangrijkste oorzaak van auto-ongelukken gaan onderzoeken, met name het uitvoeren van een verkeerd manoeuvre, komen we tot het spijtige besluit dat heel wat automobilisten eigenlijk niet in staat zijn om op een behoorlijke en veilige manier auto te rijden. Hoofdoorzaken hiervan zijn: chronische vermoeidheid, chronische psychische overbelasting, concentratie- en oriëntatiestoornissen, ongecontroleerde en overmatige consumptie van allerhande medicatie en alle mogelijke chemische producten die het rijgedrag beïnvloeden, enzovoort. De vele files als gevolg van ongevallen (met als oorzaak het uitvoeren van een verkeerd manoeuvre wel te verstaan) doen de emmer overlopen.

Welke snelheidsbeperkingen men ook invoert, het aantal ongevallen zal blijven stijgen; recente (niet-gemanipuleerde) cijfers bevestigen dit.

De overheid staat tegenover deze maatschappelijke problemen zo goed als machteloos (ze weten zelfs nauwelijks van hun bestaan af en breken zich liever het hoofd over de verkiezingsuitslag). Misschien zou de federale politie dan toch maar beter verder doen met datgene waar ze goed in is; namelijk zich met een speedgun wegstoppen achter een struik, om dan op heroïsche wijze, de eerste de beste chauffeur de bon op te slingeren. Ondertussen maken alle mogelijke vormen van criminaliteit verder hun opmars en gaan de slachtingen op de weg gewoon door want de ware oorzaken worden niet aangepakt.

De daling van het aantal ongevallen als gevolg van het plaatsen van flitspalen is totaal onjuist. Het plaatsen van de flitspalen aan kruispunten ging gepaard met het wijzigen van de infrastructuur. Zo moet het tegenoverliggend verkeer nu wachten voor het rechtsafslaand verkeer. Dàt is de reden dat het aantal ongevallen is gedaald.

Mobiliteit is een dynamisch proces waarbij de chauffeur alert blijft door het anticiperen, (te vertragen en te versnellen) op de steeds wisselende omstandigheden.

Belachelijke snelheidsbeperkingen doen het brein overschakelen op ‘ontspanningsmodus’. De chauffeur wordt dus letterlijk in slaap gewiegd door zich aan een constante en abnormaal lage snelheid voort te bewegen. Hadden we het niet over het gebrek aan alertheid als hoofdoorzaak van ongevallen...?

Met goede groeten,

Jürgen Van Hover